Już w najbliższą Niedzielę, razem z Barkowską, zapraszamy Was na Świąteczny Kiermasz do naszej pracowni! Będziemy na Was czekać z gorącą herbatą, pierniczkami i całą masą ceramicznych prezentów już w najbliższą niedzielę! Do zobaczenia! Startujemy od 11! (Szczegóły dotarcia do nas znajdziecie TU)

Just a reminder that the Christmas fair we’re organising with Barkowska is this Sunday! We’ll be waiting for you with hot tea, gingerbreads and lots of ceramics! See you there! (click HERE to now how to find us)

Na ostatnim roku studiów na UW postanowiłam zaryzykować i przejść się na drugą stronę ulicy. Chociaż słyszałam straszne historie o tym jak profesorowie ASP urywają głowy i na pewno wyśmieją taką amatorkę jak ja, okazało się, że to chyba nie na tym wydziale. W ramach Otwartej Akademii zaczęłam przychodzić do pracowni rzeźby ceramicznej Profesora Bracha i tam poznałam Patrycję. Zastała mnie któregoś dnia jak usiłowałam przeciągnąć gdzieś kawalet ze swoją rzeźbą żeby zrobić jej zdjęcie (musiałam je mieć, żeby zgłosić ją na wystawę) a wiadomo, że nic tak nie zbliża ludzi jak dźwiganie 30 kilogramów gliny.

Zrobiłyśmy zdjęcia a moja rzeźba, która spoczywa w pokoju po dziś dzień na moim balkonie, pojechała na tamtą wystawę. Rok później znalazłam lokal idealny na pracownie i ogłosiłam gdzie tylko się dało, że szukam kogoś do współdzielenia. I w ten sposób znalazłam najlepszą współlokatorkę na świecie.

Potrafimy pracować w ciszy i słuchając dwójki, robimy sobie zbyt długie przerwy na herbatę i pogaduchy, jeździmy razem po ciężkie zakupy do ceramiqa, omawiamy swoje pomysły i zagadnienia techniczne, czasem zaprojektujemy coś razem (ceramiczna statuetka ❤), mamy też niepisany podział obowiązków – ja myję i udrażniam zlew a Patrycja mopuje podłogę 😉 ALE najważniejsze w tym wszystkim jest trzymanie kciuków i wsparcie. Patrycja wpada na wszystkie moje targi i świąteczne kiermasze żeby pomóc mi z rozstawieniem stoiska i jako, że jest 100 razy lepszym sprzedawcą ode mnie lubię jak zostaje dłużej 😉

I po tym długim wstępie wreszcie mogę przejść do rzeczy. Te piękne zegary o które pytacie kiedy odwiedzacie mnie w pracowni, obrazy a niebawem też wazony to wszystko jej dzieło. Dopracowywane miesiącami są wreszcie gotowe i będziecie mogli je zobaczyć na grudniowych Targi Rzeczy Ładnych. Tym razem to ja będę jej wsparciem i asystentką do spraw rozstawiania regałów, donoszenia kanapek i ciepłej kawy! Na zdjęciu MY czyli Lumo Ceramic i Barkowska w naszej pracowni. Miejcie na nią oko bo robi piękne, piękne rzeczy!

As I was finishing my degree on UW I decided to take a chance and cross the street. Although I’ve heard scary stories about professors on the Academy of Fine Arts – best case scenario they will simply laugh at an amateur like me, worst – eat me alive. Fortunately not all of them are true or at least not at sculpture faculty. As part of the Open Academy I started my classes in Professor Brach’s ceramic sculpture workshop where I met Patrycja. She saw me trying to move my sculpture to take better pictures of it (I wanted it to go on exhibition) and nothing brings people closer together like carrying 30 kg of clay…

We took pictures and my sculpture (may it rest in peace on my balcony forever) went on that show. A year late I found a perfect studio space and started to look for someone to share it with – and that’s how I found the best roommate in the world.

We’re able to work in silence side by side or take long tea breaks and chat, we go shopping together as carrying tons of clay is a tradition by now and it’s much easier together, we discuss our ideas and technical issues, sometimes we design things together, we also have an informal division of duties – I’m responsible for unclogging the sink and keeping it clean and she does the mopping of the floors 😉 BUT the most important thing the support! Patrycja comes to all my Christmas markets and fairs to help me set up the stand and as she is a better saleswoman that I’ll ever be I like when lingers and talks with you guys! 😉

So after this long introduction I can finally get to the point. There beautiful clocks you ask about when you visit my studio, paintings and vases are all her work. Handcrafted and perfected for months are finally ready and you’ll be able to see them in Decembers fair Targi Rzeczy Ładnych / ZIMA! This time I’ll be her support and assistant setting up the shelves, fetching sandwiches and coffee. That’s us in the picture! Lumo Cearmic and Barkowska (for now only on facebook) in our studio. My mugs and bowls, her paintings and clocks. Keep an eye one her as she a great artist!

Space

Details

work,work,work

Pora przedstawić Wam moją pracownię! Miejsce w którym spędzam najwięcej czasu, wypijam hektolitry herbaty, garbię się nad kołem, mówię do siebie na głos (jak nikt nie słyszy), nie boję się pająków (w domu się boję ale tu trzeba się wziąć w garść), pakuję Wasze paczki, przychodzę w nocy rozpakować piec i żyję dokładnie tak jak zaplanowałam – w szczęściu i glinie! 😉
.
.
It’s high time to introduce you to my workshop! A place where I spend most of my time, drink lots of tea, slouch over the wheel, I talk to myself when nobody listens, where I’m not scared of spiders, I pack your orders and where I generally live as planned – in happiness and clay! ❤️

Dziś przedstawiam Wam jedną z najważniejszych rzeczy w mojej pracowni (w razie pożaru w jedną rękę łapie właśnie ją) Wagę – bez której nie dałabym rady robić tylu podobnych kubków i miseczek, nie wiedziałabym, że ta większa micha to 2,7 kg a na dziubek do imbryka wystarczy 200 gram 🙂 Wagę na której moja mama ważyła drewniane klocki udając, że to cukier a ja potem to samo robiłam z Lego. Jest najlepsza, najpiękniejsza i nigdy nie wyczerpują jej się baterie.

I want you to meet one of the most important things in my studio (in case of a fire I would definitely grab it in one hand before running for exit 😉 ). Scales! Without it I wouldn’t be able to do so many similar cups and mugs, wouldn’t know that this big bowls is exactly 2,7 kg and a spout is just 200g. My mum used to weight wooden building blocks on it and I did the same with lego playing shop assistant. Wouldn’t change it for any of those new fancy electronic ones. 

Dziś jeden z przyjemniejszych i bardziej relaksujących etapów pracy czyli obrabianie stopek. Jak większość garncarzy pracuję w trybie: jeden dzień toczenia/ jeden obrabiania (u mnie to odpowiednio poniedziałek/wtorek i czwartek/piątek) Gdzieś pomiędzy, czyli w środę, wciskam szkliwienie, pakowanie i rozpakowywanie pieca albo wycieczki po materiały. Choć czasem coś się przesunie to taki tryb pracy pozwala mi wejść w bardzo pożądany rytm. Wczoraj wytoczyłam 12 czarek i na filmie możecie zobaczyć jak z jednej z nich powstają Orbity 😉

Trimming is one of the most pleasant and relaxing stages of work. Like most potters, I do one day of throwing/one day of trimming (for me it is Monday / Tuesday and Thursday / Friday respectively) Somewhere in between ( Wednesday) I do the rest:  glazing, packing and unpacking of the kiln, cleaning etc. Although sometimes things shift, this schedule allows me to get into a very much desirable rhythm. Yesterday I’ve thrown 12 bowls and in the film you can see how one of them changes into an Orbit cup 😉

Gdybyście byli ciekawi jak powstają czarki do espresso.

If you’ve ever been curious how do I make espresso cups just take a look.

Niedawno minął rok odkąd pierwszy raz usiadłam do koła. Nie miałam pojęcia, że to tyle zmieni. Obejrzałam tysiące filmików na youtubie (mogę śmiało uważać się za ucznia japońskich mistrzów), przeczytałam kilkadziesiąt książek i artykułów, obmacałam ukradkiem wszystko czego można było dotknąć w londyńskich galeriach i sama wytoczyłam już koło 300 naczyń. Po prostu wkręciłam się na dobre. Na 26 urodziny dostałam najlepszy na świecie prezent, który przypieczętował moją nieśmiałą decyzję z przed roku. Czasem fajnie jest czuć, że nie można się już wycofać. Prezentuję Wam moje pierwsze, osobiste, całkiem własne i najpiękniejsze koło garncarskie.